Tarihler 1992 yılının 26 Haziran günün gösterdiğinde, Şırnak'ın İdil ilçesine bağlı Tepeköy köyünde yola mayın döşeyen PKK, Aralarında Annem Hediye Baştuğ ile 4 mazlumu katletti. Aradan geçen 29 yıla rağmen PKK'nin vahşeti unutulmazken, şehidler rahmet ve minnetle yad ediliyor. 26 Haziran 1992 Tarihinde sabaha doğru saat 08.30’da acı haberin ilk sinyalleri gelmeye başladı... İdil’in Yüksek Köyü’nde açan, yeşeren ‘sosun çiçeği’ İdil’in Tepe Köyünde PKK Tarafından yere döşenen vahşice bir mayınla katlettiler. Annemi Hayattan kopardılar. Kalleşçe… Sabah hastaneye kaldırdığımız annemiz, yapılan tüm müdahalelere yanıt veremeyip, hayata veda etmeye hazırlanıyordu. Tabi ki biz durumun bu kadar ciddi olduğunu bilmiyorduk… Sabahın ilk dakikalarında bir tanecik annemizi ebedi yolculuğa göndermeye hazırlanmıştık. Her taraf yeşerdi, filizlendi, kendisi bahar mevsiminde soldu! Gidişin yıllar oldu. Seni şimdiden özledim anne… Yabancılaştım kendime Omuzlarımda yokluğunun verdiği bir acı… Yüreğimde sensizliğin kol gezdiği sızlar Ne yana baksam senin o gülüşlerin… Geceleri üstümü örten ellerini arıyorum, Sanki bir yerden çıkacakmış gibi, Aklımdan çıkmıyorsun anne… Gözlerim;senin uyuduğun,yaslandığın,acı çektiğin, Kısacası senin nefes aldığın her yerde Ne çok acılar çektin anne…ne çok…? Gittiğin gece çok güzeldin Ellerin,yüzün bembeyaz Son kez sana sarılıp öpmek istemiştim… Seni ne denli çok özlemiştim anne, Ama, bırakmadılar kahpeler O insafsızca, canice kurşunlar… Kalleşçe ve vahşice mayın Hala yüreğimi yakıyor… İçimden bir şeyler koptu anne Ne çok ağladım anne..ne çok..? Çocuklar gibi… Hıçkırıklar içinde,düğümlendi boğuldum anne Hayal gibi geliyor yokluğun. Her annesi ölen böyle mi olur? Kör mü olur gözleri..? Durup dururken ağlıyorum anne…durup dururken Geçtiğim yollarda sen geliyorsun aklıma seni görüyorum Yoluma çıkıyorsun… Üstünde beyazlar… Ne çok emek verdin bize…? Hakkını helal et anne… Gittiğin gece:hava çok soğuktu anne… Üşüdün mü yoksa anne... Ben bile üşüdüm o ölümün soğukluğunda Anne böyle gitmemeliydin, Seni o soğuk topraklara saldılar anne O kalleş caniler,kan emmiş vahşiler… Kendi elleriyle kıpırdayamadım… Gözyaşlarım üşüdü anne Son kez öptüm seni… Seni özledim diye, anne gidişin yıllar oldu. Her şey, herkes: seni çok özledi anne Meğer seni ne çok insan severmiş… Ne kadar değerliymişsin anne… Gidenlerin kıymeti sonradan bilinirmiş anne Seni kim özlemedi ki; Her şey, her kes; Gidişinle içimi acıttın anne Keşke gitmeseydin anne. Ama gittin… Bırakmadılar caniler,kan emmiş vahşiler… Gidenler hep böyle hasretimi bırakır arkasından Gözlerim durulmuyor anne… Ablalarım, kardeşlerim çok özledik seni Seni çok özledim, özledik anne Ruhun şad, mekânın cennet olsun. GÜZEL ANNECİĞİM…